Ik kan niet anders dan je even laten weten hoezeer ik genoten heb van je boek. Het is niet niks, bijna 500 pagina's, maar door de foto’s en korte hoofdstukken en paragrafen vloog ik erdoorheen. Interessant om meer te leren over de geschiedenis van de streek, beginnende met de vele historische links met Duitsland, Frankrijk en zelfs België.
Wat mij o.a. bijblijft is de ontwikkeling van technologie in het dorp, van de eerste telefoon tot de zeppelin, het drinkwater en de trein. Leuke details, zoals de discussie over maskers tijdens carnaval, en de pijnlijke details, zoals het terugvragen van geld aan het Joods comité na de Tweede Wereldoorlog.
Hoewel het verhaal m.i. een kil einde kent met de ontkerkelijking en de individualisering van de laatste jaren en de veranderingen in het dorp, maakt de foto met jouw weelderige haardos alles goed. Het mijnwerkers-hoofdstuk was mijn favoriet. M.i. zelf kort, maar ik begrijp dat er natuurlijk veel te vertellen is over de geschiedenis van jouw streek en familie.
Anyway, complimenten voor je harde werk, werkelijk ontzettend goed gedaan. Groetjes (van een Hollander)
Bovenstaande titel is onlangs op aanschafinformatie aangeboden aan de openbare bibliotheken. Hieronder vindt u de recensietekst, zoals die door NBD Biblion is gepubliceerd. Het dorp en mijn familie : Gulpen en de familie Hupperts 1810-2010 / Pierre Hupperts. - Tweede druk, Heerlen : Leon van Dorp, december 2021. - 481 pagina's : illustraties ; 25 cm.
De auteur, bekend van zijn inzet voor Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen, weet in dit kloeke werk de 'petite histoire' van zijn familie op luchtige wijze te verbinden met twee eeuwen lokale, regionale en nationale geschiedenis. Familieoverleveringen naast krantenartikelen, archivalia en interviews geven hem informatie te over om voor een groot publiek op uiterst toegankelijke wijze te verhalen over het wel en wee van negen generaties van zijn familie in het dorp Gulpen, gelegen in het Limburgse heuvelland. Daarbij wordt duidelijk dat met het verloop van de jaren ook in een landelijk gelegen dorpje de buitenwereld meer en meer binnen dringt en het leven in de dorpsgemeenschap mee gaat beïnvloeden.
Bij de drie grote passies van zijn familie: muziek, kerk en dassenjacht, wordt uitgebreid stilgestaan. Uiteraard ontbreekt een stamboom van de familie niet, naast vele foto's en andere zwart-witillustraties. Verder een begrippenlijst, bronnen- en literatuurverwijzingen, personenregister en plaatsnamenregister.
Een boek waar je in begint en dat je niet meer neer kunt leggen. Dat vragen zoals “Wil je nog kóffie?” op luidere toon en herhalend gesteld moeten worden. Zo’n boek dus.
Gisteren de boeiende presentatie bij LGOG Kring Parkstad bijgewoond van het boek ‘Het dorp en mijn familie’ van Pierre Hupperts. ‘Gulpen en de familie Hupperts 1810-2010’.
Het boek is meer, veel meer dan een familiekroniek. Er zitten vele lagen in over de geschiedenis van onze regio, onze Euregio. Onze verbondenheid met de ommelanden. Zo herkenbaar. Ik héb ook iets met dat dorp. Zoete herinneringen aan een aantal puberjaren die ik voornamelijk in dat dorp en omstreken doorbracht. Dit terzijde.
Kortom: absolute aanrader dus.
Ik bestelde het boek - en dacht “geen idee?”.
Ik kreeg het boek - en dacht “wat een dik boek”.
Ik las het boek -en dacht “wat een heerlijk boek”.
Geschiedenis van 200 jaar dichtbij gebracht door een persoonlijk familieverhaal. Verrassende structuur, prettig geschreven, onderhoudend en boeiend. Eerlijk en betrokken - liefdevol en nooit cynisch.
Via onze vrienden, je broer Harrie en zijn vrouw Marij, hoorden we van je boek. Ik heb het achter elkaar uit gelezen.
Hoewel ik geen Gulpenaar ben, vind ik het erg interessant. Je hebt giga veel werk verzet om een zo’n fraai tijdsbeeld te schetsen. Je schrijfstijl vind ik prettig. Raakvlakken met mijn eigen familie zie ik ook. Mijn moeder ging met de tram vanuit Vaals naar haar school bij de Ursulinen in Maastricht. Mijn oom Wim Schreurs voetbalde bij Juliana toen jouw vader daar speelde en mijn vader was opzichter op de Wilhelmina en op de Emma in jouw vaders tijd. Ik zeg altijd: “zet twee Limburgers bij elkaar en binnen een half uur zijn ze familie”.
In de periode tussen de twee wereldoorlogen was mijn opa huisarts in Kerkrade en een verwoed jager. Blijkbaar kende hij de graaf. Toen mijn opa hem complimenteerde met het fraaie bezit van kasteel Neubourg, verzuchtte de graaf dat het kasteel mooi was, maar ook een erg groot dak had… Verder herkende ik in het verhaal van de dekens die naar huis gebracht moesten worden in de juiste volgorde een anekdote in onze familie: Na een bijeenkomst van de huisartsen in Kerkrade en omgeving moest de chauffeur van mijn opa de heren naar huis brengen. Ze hadden behoorlijk wat gedronken. In de eerste bocht ging het mis. De huisartsen gezeten op de achterbank tuimelden om. De chauffeur reed terug naar mijn opa met het verzoek: “Hier, sorteer ze mich nog eens”
In een adem uitgelezen met herkenbare passages voor een oud- Gulpenaar
Dag Pierre,
Gisterenavond heb ik je boek uitgelezen. En voel mij vandaag wat onthand. Dat heb je met boeken waaraan je je tijdens het lezen gaat hechten. Dat doet jouw boek dus.
Ik heb genoten van jouw boek. Fijn geschreven en met veel informatie over de omgeving waar we sinds een tiental jaren wonen.
De laatste hoofdstukken bevatten ontluisterende onderwerpen over corruptie en wangedrag van de deken. Gelukkig was jij ondertussen geboren en in het hoofdstuk over het mijnwerkersgezin staat een sprookje van een foto, van je moeder onder haar rozenboog. En het feit dat je vader je eindelijk wat over zijn leven in de mijnen ging vertellen; de werkomstandigheden waren natuurlijk ontluisterend, en dat wilde hij je waarschijnlijk besparen, maar het feit dat hij ging vertellen is zo mooi.
Beter gezegd: de gehele beschrijving van je vader is erg mooi, Pierre. Zo liefdevol gedaan. Met daarbij de boodschap dat er in een gemeenschap meer nodig is dan ‘het eigenbelang’ en het ‘ik’. Dat thema wordt alleen maar actueler. De grootse inzet van je vader voor anderen (en daarmee ook van zoveel andere mensen) wordt in het algemeen zó niet gezien. En jij zet dit duidelijk neer.
Het fusieverhaal van de harmonie! Ook zo'n mooi tegendraads verhaal in deze tijden met onnodig scherpe tegenstellingen. Een voorbeeld van zoeken naar verbinding en het overbruggen van oude verschillen.
Kortom: ik voel me thuis in je boek.
Wat ook mooi was om te ontdekken: mijn vader was ook een nogal stille man van weinig woorden die ook niet tegen discussies en vijandigheid kon. Deze stille mannen hebben een krachtige impact. Mijn vader kreeg als hij solo zong in de kerk vrijwel altijd mensen aan het huilen bijvoorbeeld.
Zo, nu ga ik me maar weer een beetje onthand voelen.
Beste Pierre,
Ik heb het boek uit!. Ik werd vaak nieuwsgierig gemaakt door de cliffhangers en onder de indruk van de indringende beschrijvingen van de kerk, het feodaal conservatieve milieu. Ik kende wel veel ervan uit Oldenzaal, waar ik opgegroeid ben, maar lang niet zo indringend. Je laat heel goed via Gulpen en de familie Hupperts de grote maatschappelijke veranderingen zien. Ook voor historisch inzicht een heel waardevol boek.
De rijkdom aan gebeurtenissen en details geeft het boek extra smaak en toch weet je het tempo erin te houden. Knap. Maar wat een karwei: hulde!
Bijzonder (ik heb dat ook in het museum in het Ruhrgebied gehoord) is de dubbele houding ten opzichte van de mijnsluitingen. Het was terecht naar PvdA minister den Uyl kreeg er geen respect voor. En ook de nostalgie naar de koempel-mentaliteit. Ik vind verder dat je een goede toon hebt gevonden: evenwichtig met nodige afstand maar ook persoonlijk en betrokken. Kortom petje af en hopelijk veel lezers! Bedankt.
“Het is een episch boek geworden, dat betekent dat de generaties na ons er nog over zullen praten, het lezen en zullen zeggen: hoe is het toch mogelijk dat iemand dat allemaal bij elkaar heeft verzameld”
"Een groot nadeel van het boek is dat het verslavend werkt, als je begint wil je niet meer ophouden met lezen. De stukjes over vader zijn superleuk. Wat een geweldig mooi boek."
"wat een interessant boek. Veel informatie over de geschiedenis van Limburg en over de familie. Het boek leest als een trein, ik heb het inmiddels uit: een aanrader.”
Ben aan 't lezen en kan niet stoppen!! Zo nieuwsgierig ben ik naar alles. Zo bijzonder. En zo makkelijk leesbaar geschreven👌
ik geniet van Pierre’s boek. Fijn geschreven en veel info over de omgeving waar we nu wonen…Kortom: veel dank!😘😘😘
Leuk aan het boek is dat je het chronologisch maar ook kriskras kan lezen. En de koppeling tussen de kleine familiegeschiedenis en grotere maatschappelijke ontwikkelingen maakt het geheel tot een boeiend verhaal.
Inmiddels hebben we het boek uit en willen wij onze welgemeende complimenten aan jou overbrengen. Wij hebben het boek ervaren als een prima documentatie maar meer nog als een inspirerende sfeertekening. Het deed ons reflecteren op de veranderingen die zich tussen generaties voltrekken…. Onze hartelijke dank, dus
'Het is een geweldig boek dat interessant is om te lezen en om te genieten van alle verhalen die Pierre hierover heeft geschreven. Goed cadeau om te geven of te ontvangen’
‘inmiddels bijna op de helft van je boek Pierre. Wat een prachtig geschreven geschiedenis van je familie en de mooiste provincie van Nederland en dat in 500 pagina’s'.
